Miejsca

Park krajobrazowy o pow. 8,25 ha uporządkowano z inicjatywy Emilii Sczanieckiej po 1850 r. Układ parku przetrwał do II wojny światowej. Później zmieniono przebieg dróg i ścieżek, a dawny ogród przeznaczono na wybieg dla koni. Mimo tego drzewostan zachował się w dobrej kondycji. Zwracają w nim uwagę piękne dęby, buki, graby, lipy, platany, sosny, jesiony, klony i kasztanowce. Niestety, park sprawia wrażenie zaniedbanego.