Schron jest częścią Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego. Został wybudowany w latach 1934–35 w klasie odporności B alt, co oznacza, że jego ściany mają grubość 1,5 m. Dwukondygnacyjny panzerwerk blokował drogę przez kanał jeziora Paklicko Małe. Posiadał kopułę 3-strzelnicową o odporności B1 do ognia czołowego oraz strzelnicę do ognia flankującego, osłoniętą płytą pancerną 7P7. Po wojnie został pozbawiony pancerzy i wysadzony, skutkiem czego dolny poziom zalała woda. Dlatego bunkier ten, jako jedyny z MRU, nie został spenetrowany i ograbiony z wyposażenia, broni i rzeczy osobistych niemieckiej załogi. Pierwsi nurkowie zeszli tam dopiero w 1994 r.